10 Aralık 2009 Perşembe

Beni Ve Çocukları Bekletmeyin Olmaz mı?

Hani;dermanın yoktur da yollara düşersin yine de.En acıklı yol
hikayelerini yazarsın kahramanlarına ad bulamadığın. İçindeki
fırtınalarının dinmesini beklediğin limandır aslında aradığın.Bulur
musun? Var mıdır böyle bir liman ?Yanıtları, yıllar sonrasında önüne
düşer yeni yazdığın hikayelerinin sayfalarında.
Yeni bir yıla girmek için günlerin geriye doğru sayıldığı bu günlerde tam da böylesi yürek darlığı yaşıyorum yanıbaşımdakilerden bile habersiz.
Kahve kokuları başımı döndürmüyor,en son yaptığım portakallı cevizli kekten tatmadım bile.Ağzımın tadı kaçalı hayli oldu.
Bir umut,deyip direniyorum yine de. Siz bakmayın benim bu iç karartan "mız-mız" halime.Kafenin camları yanakları elma şekerinden boyanmış çilli kıza, ya da çaldığı çikolataları çarçabuk yemiş yaramaz erkek çocuklarının yüzüne benzedi.Yanıp sönen ışıklar Belki bu sefer,belki bu... diye yanıp sönüyor renk renk. Ben her gün onları yakıp söndürüyorum.Elektrik faturası da beni yakacak ama olsun beeeee! ömür dediğin kaç günlük.Hem sonra yakılan fotoğraflar,mektuplar gibi yak(a)maz elktrik faturası değil mi?
Kafeye girişte tam karşıda süslü püslü yeni yıl ağacı altındaki sepetiyle birlikte kimsesiz çocuklara götürülmek için hediyelerini bekliyor.Önüme gelene söylüyorum."biz bu yıl ağacımızın altındaki sepette biriktirdiğimiz oyuncakları esirgeme kurumundaki çocuklara götüreceğiz!" diye. Lütfen bizi ve çocukları bekletmeyin olur mu?En son hiç tanımadığınız bır çocuğu ne zaman sevindirdiniz?İşte tam sırası....Tutun çocuğunuzun elinden ya da benim gibi çocuğunuz yoksa ! içinizdeki çocuğun elinden tutun sıkıca üzerine istediğiniz mesajı yazarak hediyenizi sepetimize bırakın. Yeniyıldan bir gün önce hepsini çocuklara götürüp yüzlerinde kocaman bir gülümseme olabiliriz. Ne dersiniz? Belki içimizdeki fırtınaların dindiği hep aradığımız liman orada bir yerdedir. Kısacık bir anlık da olsa. Denemeye değmez mi?
Dedim ya! yaşam olanca hızıyla devam ediyor.Günler geriye doğru paldır küldür dökülüyor bizim gibi.Araya sıkıştırılacak küçücük bir an ,kocaman bir hikaye kime iyi gelmez ki...
Haydi yaşamlarımızdan bir kahve içimi mola çalmak bu kadar zor olmasa gerek.Beni ve çocukları bekletmeyin olmaz mı?....Yanıp sönen ışıklarımızın inancıyla size.....





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder